کد مطلب:277045 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
یک نمونه روشن
مؤید گفتار فوق، حدیث بسیار مفصلی است كه «مفضل بن عمر» آن را از امام صادق علیه السلام روایت نموده و در آن حدیث بطور صریح و روشن، شعیب بن صالح امیر لشكر، و فرمانده سپاه سیدحسنی معرفی گردیده است.
و اینك این شما خواننده ی عزیز، و این هم حدیث مفضل.
«قال المفضل، ثم یكون ماذا یا سیدی: فقال: ثم یخرج الحسنی الفتی الصبیح الذی من نحو الدیلم فیصیح بصوت له فصیح یا آل أحمد أجیبوا الملهوف و المنادی من حول الضریح، فتجیبه كنوز الله بالطالقان، كنوز لا من ذهب و لا من فضة، بل رجال كزبر الحدید، لكأنی أنظر الیهم علی البرازین الشهب بأیدیهم الحراب یتعاوون شوقا الی الحرب، كما تتعاو الذئاب، أمیرهم رجل من تمیم یقال له: شعیب بن صالح». [1] .
مفضل عرضه داشت ای آقای من دیگر چه می شود؟ امام صادق علیه السلام فرمود:
آنگاه (سیدحسنی) آن جوانمرد خوبروی نیكو منظر، كه از طرف (دیلم) فریاد برمی آورد قیام می كند و با صدای بلند فریاد برمی آورد كه ای (آل محمد) غمگین محزون و متأسف دردمند را اجابت كنید. و منادی یعنی: فریادگر از اطراف ضریح فریاد خواهد كرد، پس گنجهای خدا در طالقان دعوت او را اجابت خواهند نمود، و آنها گنجهائی هستند كه نه از طلاست و نه نقره بلكه دلیرمردانی هستند مانند پاره های آهن گویا من هم اكنون آنها را می نگرم كه بر مركبهای تیره رنگ بسیار سخت و محكم سوارند و ابزار و آلات جنگی خود در دست دارند، و از شدت شوق، و علاقه ای كه به جنگ دارند همچون گرگهائی كه در وقت حمله فریاد برمی آورند، آنها نیز فریاد می زنند، فرمانروای آنان مردی از بنی تمیم است كه به او شعیب بن صالح می گویند.
بنابراین با ملاحظه ی این روایت و روایات دیگری كه در موارد مختلف درباره ی (شعیب بن صالح) آوردیم نتیجه ای كه از مجموع آنها بدست می آید این است كه:
نه قیام كننده از خراسان فعلی معهود است، و نه شعیب بن صالح صاحب اصلی
[ صفحه 538]
دعوت و نهضت است. بلكه همانطوری كه گفتیم از مجموع روایات وارده چنین فهمیده می شود كه قیام كننده، همان سید معروف ملقب به حسنی است كه البته او هم (چنانكه در سابق ثابت نمودیم) حسنی نیست، و بلكه «حسینی» است و شعیب بن صالح سردار لشكر، و فرمانده سپاه اوست. و این نام ظاهرا عنوانی است كه ائمه ی معصومین علیهم السلام برای فرمانده لشكریان سیدحسنی و یا هاشمی خراسانی انتخاب فرموده اند. حال، چرا امامان معصوم علیهم السلام او را بدین صورت معرفی فرموده اند معلوم نیست.
و اینك این شما خواننده ی عزیز، و این هم حدیث مفضل.
«قال المفضل، ثم یكون ماذا یا سیدی: فقال: ثم یخرج الحسنی الفتی الصبیح الذی من نحو الدیلم فیصیح بصوت له فصیح یا آل أحمد أجیبوا الملهوف و المنادی من حول الضریح، فتجیبه كنوز الله بالطالقان، كنوز لا من ذهب و لا من فضة، بل رجال كزبر الحدید، لكأنی أنظر الیهم علی البرازین الشهب بأیدیهم الحراب یتعاوون شوقا الی الحرب، كما تتعاو الذئاب، أمیرهم رجل من تمیم یقال له: شعیب بن صالح». [1] .
مفضل عرضه داشت ای آقای من دیگر چه می شود؟ امام صادق علیه السلام فرمود:
آنگاه (سیدحسنی) آن جوانمرد خوبروی نیكو منظر، كه از طرف (دیلم) فریاد برمی آورد قیام می كند و با صدای بلند فریاد برمی آورد كه ای (آل محمد) غمگین محزون و متأسف دردمند را اجابت كنید. و منادی یعنی: فریادگر از اطراف ضریح فریاد خواهد كرد، پس گنجهای خدا در طالقان دعوت او را اجابت خواهند نمود، و آنها گنجهائی هستند كه نه از طلاست و نه نقره بلكه دلیرمردانی هستند مانند پاره های آهن گویا من هم اكنون آنها را می نگرم كه بر مركبهای تیره رنگ بسیار سخت و محكم سوارند و ابزار و آلات جنگی خود در دست دارند، و از شدت شوق، و علاقه ای كه به جنگ دارند همچون گرگهائی كه در وقت حمله فریاد برمی آورند، آنها نیز فریاد می زنند، فرمانروای آنان مردی از بنی تمیم است كه به او شعیب بن صالح می گویند.
بنابراین با ملاحظه ی این روایت و روایات دیگری كه در موارد مختلف درباره ی (شعیب بن صالح) آوردیم نتیجه ای كه از مجموع آنها بدست می آید این است كه:
نه قیام كننده از خراسان فعلی معهود است، و نه شعیب بن صالح صاحب اصلی
[ صفحه 538]
دعوت و نهضت است. بلكه همانطوری كه گفتیم از مجموع روایات وارده چنین فهمیده می شود كه قیام كننده، همان سید معروف ملقب به حسنی است كه البته او هم (چنانكه در سابق ثابت نمودیم) حسنی نیست، و بلكه «حسینی» است و شعیب بن صالح سردار لشكر، و فرمانده سپاه اوست. و این نام ظاهرا عنوانی است كه ائمه ی معصومین علیهم السلام برای فرمانده لشكریان سیدحسنی و یا هاشمی خراسانی انتخاب فرموده اند. حال، چرا امامان معصوم علیهم السلام او را بدین صورت معرفی فرموده اند معلوم نیست.
[1] منتخب بصائرالدرجات ص 189، 188 ط - نجف سال 1370 هجري و بحارالانوار ج 53 ص 35 و الانوار النعمانيه ج 2 ص 87 و 88.